ólífuraunir

Öllum til mikillar undrunar, ekki síst mér sjálfri, gerðist ég ákafur ólífuaðdáandi síðla árs 2005 og hef ég síðan stundað að setja þessar grænu (ekki svartar samt) elskur í nánast hvað sem er af því sem á minn disk hefur komið. Og ef ég hef ómögulega getað sett þær í uppskriftina, þá hef ég bara borðað þær stakar með, svona til að tryggja að ég fái minn skammt!

Þegar Stefán var hérna keypti ég stóra krukku af ólífum en þar sem plássið í ískápnum var afskaplega takmarkað på grund af íslenskt lambakjöt í alls kyns útgáfum lenti krukkan inni í skáp við hliðina og hugsaði ég með mér að þar sem þær væru nú geymdar uppi í hillu í SuperBrugsen þá hlyti þetta að vera í lagi. Ég komst að því þegar ég kom heim frá Noregi að þetta var ekki í lagi, og var hvít lag yfir allri krukkunni því til áréttingar. Þrátt fyrir að hafa reynt að bjarga neðstu lögunum þá komst ég að þeirri niðurstöðu að ég myndi aldrei hafa lyst á þessu anyway svo ég endaði á að henda restinni eftir 2 daga.

Í dag keypti ég svo aðra krukku, í Nettó í þetta skiptið, og lét nægja að kaupa litla krukku, svona til að byrja með en það vildi nú ekki skemmtilegar til en svo að á leiðinni heim lak allur vökvinn úr krukkunni svo allt sem í pokanum var angar núna af ólífulykt, og þakka ég bara fyrir það að hafa sett þetta í poka en ekki í skóla/tölvubakpokann minn eins og venjulega. Best af öllu er samt að litla buddan mín og allt sem í henni var er núna eins og ein stór ólífa þannig að þegar ég dreg næst upp veskið til að borga verður það ekki danskar krónur sem afgreiðslustúlkan/drengurinn fær heldur ólífur.

Ég veit ekki ennþá hvort þetta verður endirinn á ólífuneyslu minni.