laugardagur, febrúar 16, 2008

Heimsókn til fortíðar

Jæja, er ekki best að skrifa aðeins um heimsóknina mína?

Áður en ég fór af stað hafði ég fengið nokkuð nákvæmt update um pólitísku stöðuna í landinu svo ég var nokkuð vel meðvituð við brottföt. Eins og ég sagði síðast, að þá leit allt þokkalega vel út þarna. Húsin litu ágætlega til mjög vel út, og fólk almennt vel klætt, og samkvæmt greinilegri tísku svæðisins ;o)

Og til að byrja með var þetta bara eins og að fara í hverja aðra heimsókn, fyrir utan að vegabréfaeftirlitið tók 25 mínútur (sem var nú reyndar eingöngu fyrir mig, það fóru 3-4 í gegn hinum megin á meðan mitt vegabréf var skoðað í öreindum).

En svo komu þessi skilaboð um pappírana. "Farðu og náðu í alla pappíra sem eru uppi á herberginu hjá þér, og ALDREI skilja þá við þig." Hljómar svoldið eins og úr lélegri njósnamynd, en allt í einu var þetta orðið raunveruleikinn!

Skátahreyfingin í heiminum kennir og iðkar lýðræði, og réttindi manna eru hátt á lista yfir þau málefni sem hreyfingin berst fyrir. Þessi hugtök eru á bannlista stjórnvalda í landinu. Skátarnir þar gera sitt besta til að spila eftir sívaxandi reglugerðabunka stjórnvalda, en alltaf eru að bætast nýjar reglur við, og það sem var leyfilegt í gær, er það ekki í dag. Á sama tíma vinna þær að því að bæta samfélagið, m.a. í starfi með munaðarlausum börnum o.fl.

Þar sem ég var þarna eingöngu sem "High Profile" manneskja á vegum Evrópustjórnarinnar, og þar sem helgin snérist að miklu leyti um sjálfs-endurmat þeirra (sem að sjálfsögðu fór fram á rússnesku) þá gáfust nokkrar stundir þar sem ég í raun hafði ekki neitt að gera, nema að spjalla við hina og þessa, og fylgjast með því hvað þær væru að gera. Og það hvarflaði oftar en einu sinni að mér sú hugsun hvað við höfum það ótrúlega gott, og hvað þessar konur leggja á sig!

Ég gekk í skátana sem 9 ára barn, og er þar ennþá vegna allra þeirra skemmtilegu upplifanna og ferðalaga sem ég hef átt, ásamt auðvitað vinunum sem ég hef eignast.
Ég hef tekið þátt í söfnunum fyrir hinum og þessum góðgerðarverkefnum, og ég hef reynt að innprenta þeim börnum og unglingum sem hjá mér hafa starfað, góð gildi eftir bestu getu, og að gera þau að sjálfstæðum og góðum samfélagsþegnum, í anda stefnu okkar. Ég hef líka tekið þátt í framkvæmd á mörgum stórverkefnum innan BÍS, og lagt af mörkum ótalin hundruð ef ekki þúsundir vinnustunda í þetta allt saman, en það er ca mitt framlag til samfélagsins. I sidste ende, svo ég sletti pínu á dönsku, er ég samt að gera þetta allt vegna þess að þetta hefur verið svo ótrúlega gaman. Ég hef ekki tekið neina persónulega áhættu (nema kannski tapað smá kúli á tímabili ;o) og þó það hafi komið tímabil þar sem þetta var minna gaman en á öðrum tímabilum, þá var heildarmyndin alltaf sú sama.

Þessar konur vinna í hreyfingunni út af stórri hugsjón um það að bæta samfélagið sitt. Þetta gera þær þrátt fyrir sífellda, og sívaxandi yfirvofandi persónulega hættu. Það er fylgst með hverju skrefi samtakanna, reikningar eru yfirfarnir vandlega og fylgst með pósti og símtölum, leynt og ljóst. Það að reyna að fylgjast með síbreytilegum reglugerðum gerir þeim ennþá erfiðara fyrir, því eins og ég sagði, það sem var leyfilegt í gær er það ekki í dag. Ef þær misstíga sig veit engin hver viðbrögðin verða. Bandalagið verður auðvitað lagt niður (Bannað) sem útaf fyrir sig er sorglegt, en þó bara peanuts í samanburði við þær persónulegu afleiðingar sem þetta getur haft fyrir konurnar sem í hlut eiga.

Og þessi raunveruleiki sem ég talaði um í upphafi, hann varði eina helgi fyrir mig. Í versta falli hefði mér verið hent í fangelsi í nokkra daga, en þar sem íslensk stjórnvöld og alheimssamtök skáta hefðu hvort um sig beitt sér fyrir lausn minni hefðu afleiðingarnar aldrei orðið meiri en þessi nokkurra daga fangelsisvist og brottvísun úr landinu. Geri ekki ráð fyrir að fara margar heimsóknir þangað í viðbót svo það hefði kannski ekki breytt svo miklu anyway!
Fyrir konurnar varir raunveruleikinn lífslangt.

P.s.
Í samhengi við paranoju mína og trúnaðarskyldu tók ég út öll nöfn í þessum texta sem geta bent á viðkomandi fólk og samtök.

2 Comments:

Anonymous Nafnlaus said...

Þetta hefur verið athyglisverð heimsókn. Ég fór til annars lands, Rússlands, 1996 og 1998 á skátamót og dvaldi úti í skógi með rússneskum skátum á skátamóti í tvær vikur og hvort skipti auk þess að vera í heimagistingu í Moskvu og Niznij Novgorord. Þeir voru frábærir og maður sá hvernig hægt var að keyra skátastarf "án aukaefna". Þarna var ekki til neinn peningur fyrir því sem ekki skipti öllu máli. Þarna var t.d. ein sveit sem hafði saumað skátaklútana úr stofugardínum sem áttu uppruna sinn í stofunni hjá ömmu eins skátans í sveitinni. Þetta virkaði fínt og kenndi manni hvað skátastarf snýst um í raun og veru.

Saga skátastarfs í austur Evrópu er mjög athyglisverð. Skátastarf hófst í Rússlandi 1912 eða þar um bil. Eftir byltingu 1917 hafði kommónistaflokkurinn samband við skátana og bað þá um að sjá um ungliðadeild flokksins. Þeir ættu þá að halda úti skátastarfi og bæta inn í það "nokkrum skömmtum af "réttum" kommonístískum fræðum". Kona Leníns, mig minnir að hún hafi heitað Elena, hafði lesið bókina Skátahreyfinguna eftir Baden Powell og heillast af hugmyndafræðinni. Skátarnir tilkynntu flokknum að það væri andstætt skátastarfi að starfa sem fulltrúa eins tiltekins stjórnmálaflokks. Flokkurinn nuðaði í þeim, fékk alltaf sama svarið og stofnaði að lokum upp úr 1920 eigin ungliðahreyfingu eftir aðferðafræði BP + "rétt fræði". Á flokksþingi 1923 (að mig minnir) var Skátahreyfingin bönnuð en hélt þó áfram. Skátunum fjölgaði en lítið bólaði á fjölgun í ungliðahreyfingunni við litla ánægju flokksins. Á flokksþingi 1925 var bannið því ítrekað, skátastarfi lokað með valdi og þúsundir skátaforingja sem ekki voru tilbúnir að gefa skátastarfið upp á bátinn sendir til Síberíu.
Saga skátastarfs í Austur-Evrópu er mjög merkileg saga og það er hægt að lesa töluvert af henni í bók sem WOSM gaf út og heitir The Undaunted (sjá http://www.worldscoutshop.org/sommaire.asp?langue=2&proid=2014&prcid=228&menuprcid=0%2C185%2C228&prcidm=185&sid=M6O5K9U4A7SRGPI0OCUIXOW2).

Já, það hefur ekki alltaf alls staðar bara verið dans á rósum, kakó og ging gang gooli gooli að vera skáti. :o)

17 febrúar, 2008 23:21  
Anonymous Nafnlaus said...

fuel asimportant marketed nordix temporarily managerbad prosites maharishi comparison sensitive feedbacks
lolikneri havaqatsu

08 febrúar, 2010 06:39  

Skrifa ummæli

<< Home